Tip:

Iedereen weet dat het voor kinderen moeilijk is wanneer de ene partner slecht praat over de andere partner. Het is bekend dat door de emoties het niet altijd lukt om (alle) negatieve gevoelens binnen te houden. Leer jezelf aan om bij dreigende nare uitspraken de voornaam van je ex-partner te gebruiken in plaats van “je vader/je moeder”.
Op deze wijze val je de ex-partner af en niet de vader of de moeder van je kind.

2. Hoe en wanneer vertellen we het de kinderen.

Ouders willen hun kinderen geen pijn of verdriet berokkenen. Vaders en moeders weten dat kinderen er niet op zitten te wachten, dat hun ouders gaan scheiden. Wanneer ouders besluiten om te gaan scheiden, moet deze slechte boodschap, op welke manier dan ook, verteld worden aan de kinderen.

Voor de meeste ouders is dit een zware gang, omdat ze naast hun eigen emoties en spanningen nu ook geconfronteerd gaan worden met de gevoelens en de reacties van de kinderen op de scheiding.

Natuurlijk geeft een echtscheiding bij kinderen, net als bij de ouders, verdriet, boosheid en machteloosheid. Maar, wanneer de echtscheidingsboodschap goed gebracht wordt en de kinderen de ruimte krijgen om de emoties rond de echtscheiding te verwerken, zijn kinderen meestal flexibel genoeg om goed om te gaan met de gevolgen van een echtscheiding.

Daarbij zijn kinderen, hoe goed de ouders dit ook verborgen wisten te houden, vaak al lang op de hoogte van spanningen binnen het huwelijk. Met andere woorden: kinderen zijn vaak meer voorbereid op een eventuele scheiding dan de ouders weten.

En voor elke ouder geldt: je kunt kinderen niet voor pijn en verdriet in het leven behoeden. Ook niet scheiden kan voor wonden zorgen, die soms dieper zijn dan die van kinderen die wel een scheiding hebben meegemaakt.

Wie vertelt het de kinderen:

• Het mooiste is dat de ouders samen in staat zijn de kinderen te vertellen dat ze gaan scheiden. Beide ouders moeten echter wel in staat zijn dit op een beheerste wijze te doen.

Wanneer vertel je het de kinderen:

• Kies een moment uit waarop je zelf en de kinderen niet gestoord kunnen worden.
• Bij voorkeur aan het begin van het weekeinde, zodat je als ouders kunt zien welke reacties de echtscheidingsboodschap bij de kinderen teweegbrengt.
• Enige tijd voordat de feitelijke scheiding plaats vindt. Kinderen moeten net als volwassenen de tijd hebben om zich voor te bereiden op en mee te denken over de komende scheiding. Houdt er bij jonge kinderen rekening mee dat zij minder besef van tijd hebben. Voor hen is zes weken evenmin te overzien als zes maanden.

Wat vertel je de kinderen:

• Alhoewel de meningen hierover verdeeld zijn, zijn wij van mening dat ouders zo eerlijk mogelijk moeten zijn; over de werkelijkheid praten is voor kinderen minder erg dan er over te fantaseren.
• Dat de scheiding niet de schuld is van de kinderen.
• Dat de kinderen niet hoeven te kiezen tussen de vader en de moeder.
• Dat ouders van elkaar kunnen scheiden maar dat ouders niet van hun kinderen kunnen of willen gaan scheiden.
• Kinderen weten dat een echtscheiding een aantal ingrijpende veranderingen met zich meebrengt. Stel kinderen zoveel mogelijk op de hoogte van de toekomstplannen zoals: bij wie ze gaan wonen, blijven ze in hetzelfde huis wonen, kunnen ze op dezelfde school blijven etc.
• Dat wanneer de kinderen er behoefte aan hebben, ze altijd met de ouders of met anderen over de echtscheiding mogen praten.

Wat doe je met je eigen emoties:

• Kinderen voelen de emoties van de ouders haarscherp aan. Het is goed om op een beheerste manier je gevoelens te tonen. Kinderen mogen best de beheerste emoties van de ouders zien om te leren dat een scheiding verdriet doet en het een keuze is die je niet zomaar maakt.

Wat ouders vooral niet moeten doen:

- De echtscheidingsboodschap uitstellen om de kinderen te beschermen. Kinderen hebben tijd en ruimte nodig om op het nieuws te reageren en zich voor te bereiden op de nieuwe situatie. Daarnaast bestaat het gevaar dat de kinderen van een buitenstaander horen dat hun ouders gaan scheiden.

• Niks over de oorzaak van de scheiding vertellen omdat de kinderen te jong zouden zijn om het te begrijpen. Kinderen hoeven niet in detail te weten wat er aan de hand is maar wel in grote lijnen. Maak bij de uitleg gebruik van de eigennamen en niet: “je vader/je moeder”.
• Vertel niet elk je eigen of elk een ander verhaal over de oorzaak van de echtscheiding.
• Maak elkaar niet zwart.
• Ga niet uithuilen bij de kinderen.
• Koop het verdriet van de kinderen niet af door ze bijvoorbeeld meer dan anders te verwennen.
• Blijf het gedrag van kinderen op dezelfde wijze corrigeren en houdt dezelfde tafel-, bad- en naar-bed-gaanrituelen aan indien mogelijk.
• Probeer de kinderen niet teveel te beschermen.

Met name de laatste drie aandachtspunten zijn van belang om een gezonde gezagsverhouding met de kinderen te behouden of te verbeteren. Kinderen hebben liefde en aandacht nodig van beide ouders in deze voor hen moeilijke situatie, maar kinderen moeten goed weten/voelen dat hun ouders één lijn blijven trekken en niet tegen elkaar uitgespeeld kunnen worden.